ره سپار ای راهپوی کوچکم

ای عزیزم جان من ای کودکم

این زمین در انتظار پای توست

آسمان مشتاق غوغاهای توست

راه رو جانا مترس از افت و خیز

تکیه بر پایت بکن ترست بریز

دست افکن دیگر از دیوارها

ور بیفتی بارها و بارها

جان بابا این نخستین درس توست

تکیه بر خود کن نه بر دیوار سست

تا سه فردای دگر آرام جان

نو بهار آید شود نو این جهان

این قدم کامشب نهادی آفرین

این بهار و شور و شادی آفرین!

روزگار غریبی نیست نازنین!

ما غریبیم

که قانون ضیافت آستین را بر نمی‌تابیم

ما بر در مانده اینجاییم:

در خویش

بر خویش و با خویش

ضیافت را با ما کاری نیست

که مهمانان ارجمندش

در آستین‌اند و بر آستین و بی خویش!

شکارچی کهنه‌کار کُرد تفنگ شکارش را شکست.

اما نگاهی به این تصویر نیز بیندازیم:

و خوشا آنگاه که
شکارچیان انسان نیز تفنگ شکارشان را در هم شکنند..